Beth Namenwirth werd geboren in de Verenigde Staten en verhuisde op jonge leeftijd naar een klein Belgisch dorpje. Na haar opleiding aan de Gerrit Rietveld Academie ontwikkelde ze een herkenbare, figuratieve stijl die zo direct mogelijk op haarzelf is betrokken. Namenwirth brengt in haar vroege werk een intieme binnenwereld in beeld, waarin het hoofdpersonage een jonge vrouw is die zich ophoudt in een besloten ruimte. Na 2005 ontwikkelt ze een andere stijl – losser, expressiever – en haar thematiek en toon worden lichter, met meer humor en ironie. We stelden Beth vijf vragen over haar kunstenaarschap.

Kun je jezelf kort voorstellen?

‘De eerste jaren van mijn leven woonde ik in Californië, later ben ik als kind naar België verhuisd en op mijn 18e ben ik naar Amsterdam gekomen om aan de Rietveld academie te studeren. Sinds ik van de academie kwam, heb ik olieverfschilderijen gemaakt.’

Hoe omschrijf je jouw kunstpraktijk/werkwijze, of wat maak je en waarom?

‘Waaróm ik kunst maak, weet ik niet. Het is gewoon iets wat ik altijd heb gedaan en als ik het niet doe word ik depressief. Toen ik op de academie zat, werd schilderen met olieverf niet aangemoedigd. Maar het maken van mijn eerste olieverfschilderijen voelde magisch voor me en ik ben het blijven doen. Ik kan enorm genieten van het gevoel van een kwast met olieverf op het linnen.’

‘Voordat ik een schilderij maak, maak ik wat ruwe schetsen in een schetsboek, om de algemene vorm uit te proberen. Daarna zoek ik afbeeldingen die bij het idee horen, voor visuele inspiratie. Tijdens het werken kan het plan ook weer veranderen of helemaal overboord gaan.’

“Waaróm ik kunst maak, weet ik niet. Het is gewoon iets wat ik altijd heb gedaan en als ik het niet doe word ik depressief”

Wat wil je vertellen met je kunst?

Als kind was het mijn grootste wens dat mijn poppen echt zouden gaan leven en met me zouden praten. Op een bepaalde manier schilder ik de figuurtjes in mijn schilderijen alsof ze een eigen leven hebben. Ook voelt het of ik door ze heen leef en ze allerlei dingen laat doen. Het zijn vaak fantasiefiguren die eruitzien of zich gedragen zoals ik zelf graag zou willen zijn.’

‘Verder schilder ik vaak mensen die naar iets kijken. Dat vind ik interessant, omdat ik weet dat mensen naar mijn schilderij gaan kijken en misschien wil ik ze laten zien: Kijk, iemand anders kijkt ook.’

Wat inspireert jou?

‘‘Dat kan heel veel zijn, bijvoorbeeld een bepaalde kleur, een mooie speelfilm, een bepaald licht op een landschap, eigenlijk alles wat ik visueel mooi of interessant vind. Maar vooral het lichaam van een vrouw inspireert me. Het is niet dat ik op vrouwen val, maar het fascineert me om te zien hoe ze zich kleden en met hun uiterlijk bezig zijn.’

“Ik schilder de figuurtjes in mijn schilderijen alsof ze een eigen leven hebben. Het zijn vaak fantasiefiguren die eruitzien of zich gedragen zoals ik zelf graag zou willen zijn”

Wat maakt iemand tot een goede kunstenaar?

‘Voor alle kunstenaars denk ik aan een soort gedrevenheid, waardoor de kunstenaar een intensief proces met het materiaal aangaat. Als het om schilderkunst gaat, heb ik het meest bewondering voor kunstenaars die de ‘werkelijkheid’ schilderen, maar toch op een hele eigen persoonlijke manier. Waar ik het meest níet van houd, is kunst die er alleen uit ziet als kunst, maar verder niets zegt.’

Kun je iets vertellen over jouw Amuses?

‘Op klein formaat ben ik meestal op mijn best. Vaak schilder ik intieme ruimtes, eigen werelden. Ik bied daarmee de toeschouwer een inkijkje in een andere werkelijkheid. Het kleinere formaat maakt de kijkervaring op een bepaalde manier persoonlijker. Mijn werken passen als zodanig dus goed bij Amuse.’

Cookievoorkeuren
Wij, en derde partijen, maken op onze website gebruik van cookies. Wij gebruiken cookies voor het bijhouden van statistieken, om jouw voorkeuren op te slaan, maar ook voor marketingdoeleinden (bijvoorbeeld het afstemmen van advertenties). Door op ‘Accepteren’ te klikken, ga je akkoord met het gebruik van alle cookies zoals omschreven in ons cookiebeleid. Lees cookiebeleid.